تکنیک ژاکارد از الگوی اصلی چیدن کمر با ماشین نشات گرفته است که در دستگاههای بافندگی مورب و دستگاههای بافندگی افقی در سلسله هان استفاده میشده است. معمولاً از هیلد (پدال پا) برای کنترل هیلد (وسیله بلند کردن تار) برای بافتن نقش استفاده می شود. برای بافت الگو باید تعداد قاب های هلد را افزایش داد. دو قاب هیلد فقط میتوانند یک بافت ساده ببافند، 3 تا 4 فریم میتوانند بافت بافتنی را ببافند و 5 فریم یا بیشتر میتوانند بافت ساتن ببافند. بنابراین برای بافت گل های پیچیده با حلقه های گلی بزرگتر باید نخ های تار را به گروه های بیشتری تقسیم کرد و به تدریج دستگاه گل های چند بند و چند نفوذی تشکیل می شود. به گزارش "سوابق متفرقه Xijing": "ماشینی با صد و بیست بخیه" وجود دارد که توسط همسر آهوی غول پیکر چن بائوگوانگ بافته شده است. بافتن این همه بخیه مصنوعی بسیار سخت است. وقتی سه پادشاهی به سه پادشاهی رسیدند، اسب ها کار خود را روی اسب های قدیمی از دست داده بودند. "تغییر لینگ ریناسی" هدل شصت را به یک هدل دوازده تبدیل کرد و روش ژاکارد همراه را اتخاذ کرد که نه تنها کار را تسهیل می کند بلکه کارایی را نیز بهبود می بخشد.